Απο την Προφητεια του ανεμου- Ασημινα Ξηρογιαννη

           ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ

Οπως σε ειδα ν'ανεβαινεις τη σκαλα του ερημου σταθμου
εκεινο το απογευμα
Με το βλεμμα καρφωμενο στο κενο-προασηλωμενος,
κλειδωμενος ησουν-
Οπως ειδα ενα παραξενο φως να με λουζει....
Ενιωσα να παιρνει αλλο νοημα η υπαρξη που ημουν ντυμενη
Σα μαγεμενη, εμεινα ακουνητη στην ιδια θεση
Τα ματια μου σε χορτασαν για μια μονο στιγμη.
Δε σ'ακολουθησα, δεν ετρεξα ξοπισω.
Ομως καταλαβα πως η ψυχη μου πεταξε.
Τον ιδιο το δρομο σου ειχε παρει.



Σχόλια