Τα επίμονα χέρια

Τι φέρνει νοσταλγία στο πρόσωπό σου;
μήπως οι θάλασσες υγραίνουν τα μάτια σου,
η ομορφιά;
γιατί το αναμμένο φεγγάρι σε ξυπνά τις νύχτες;

ας μη μιλάς
τα χέρια σου δε με αφήνουν να φύγω
έχουν το θάρρος να παλεύουν
ως το τέλος

και επιστρέφω πάντα

ό,τι έλειπε εδόθη
σαν σε μαγική συμφωνία
υπήρξες
σαν σε μαγική συμφωνία
υπήρξα

και όταν στη σκιά μου γύρεις 
γλυκό ύπνο να γευθείς
εγώ θα είμαι εδώ.



Σχόλια