Σύνδεση

Τα λόγια σβηστά
η ποίηση δε χωρά τόση προσμονή
και η ζωή δεν τρέχει έως εκείνον

Μα αν ακούει-έστω από μακριά
από το εφαλτήριο σημείο της απόστασης
το πιστό μου απωθημένο στην ανάμνηση
να αλλάζει πεπρωμένο

Αν ακουμπά τον έρωτα,
όπως η ουσία του κάποτε το πρόσωπό μου

Κι αν πονά σαν τεχνίτης
της διάφανης ύλης που μας ενώνει

Δεν θα πρεπε να αμφιβάλλω
ότι ο τόσος κόπος
κάπου χρησιμεύει.